Haki, rama albo belka
W terapii integracji sensorycznej wykorzystywane są różnego rodzaju podwieszane przyrządy. W związku z tym musimy przygotować dla nich stabilne, bezpieczne punkty zaczepienia. Zadanie, tyleż oczywiste co trudne, pociągające za sobą konieczność pogodzenia walorów użytkowych z uwarunkowaniami techniczno-budowlanymi przypisanymi do konkretnego lokalu, w którym ma zostać uruchomiona sala do terapii. Często spotykam się z pytaniem, jaki sposób podwieszenia sprzętu jest najlepszy? Jaki wybrać? Jaki polecam? Trudno na to pytanie odpowiedzieć jednoznacznie. Każdy z opisanych poniżej sposobów montażu ma swoje wady i zalety. Każdy ma jakieś ograniczenia. Bardzo często o wyborze sposobu podwieszania decydują warunki techniczno-budowlane dla danego lokalu i w takiej sytuacji inwestor ma już niewiele do powiedzenia. Osobnym zagadnieniem są osobiste preferencje terapeutów. "Na szkoleniu widziałam ramę - w gabinecie chcę ramę. Szkoliłam się na zawiesiach stropowych - te będę uważała za dobre rozwiązanie". Potrafię to zrozumieć choć uważam, że warto zapoznać się z innymi, alternatywnymi sposobami zawieszenia sprzętu. Wśród nich znajdziemy:
- podwieszenie na hakach zamontowanych w stropie
- podwieszenie na wolno stojących ramach
- podwieszenie sprzętu na stałych, samonośnych konstrukcjach
- podwieszanie na belkach drewnianych lub stalowych opartych o ściany
- podwieszanie sprzętu na lekkich, przenośnych konstrukcjach
Haki osadzone w stropie


- nieograniczone żadnymi elementami konstrukcyjnymi pole pracy dla terapeuty i dziecka
- prostota i łatwość nadzoru stanu technicznego
- możliwość wykorzystania całej powierzchni sufitu i instalacja wielu, dodatkowych haków pozwalających na przygotowanie dużej liczby punktów zawieszania sprzętu, co w znakomity sposób ułatwia efektywne wykorzystanie możliwości przyrządów terapeutycznych
- rozwiązanie stosunkowo ekonomiczne i wbrew pozorom dość łatwe do zorganizowania
- duża uniwersalność i wygoda w codziennej pracy
- prosty demontaż w przypadku konieczności zmiany lub opuszczenia zajmowanego lokalu

- szczególnie w odniesieniu do "placówek instytucjonalnych" brak możliwości uzyskania /poza oceną stropu/ dokumentów potwierdzających techniczne właściwości takiego zawieszenia
- niechęć monterów do wykonywania tego typu montażu. Jeśli nie mamy "znajomego", który się tego podejmie, będziemy mieli kłopot ze zleceniem tej pracy
- możliwe utrudnienia w przypadku lokali z podwieszanymi stropami kryjącymi instalacje wentylacyjne czy klimatyzacyjne
- prostota będąca dużą zaletą, dla części użytkowników jest wadą i dowodem "nieprofesjonalności"
- brak przekonania części użytkowników do wytrzymałości i trwałości takiego rozwiązania
- wymagana zgoda właściciela lokalu na instalację haków
Podsumowując:
Haki montowane w stropie posiadają wysokie walory użytkowe, stosunkowo niski koszt realizacji. Jeśli zostaną w prawidłowy sposób zainstalowane, będą służyły użytkownikowi, z powodzeniem, przez wiele lat. Nieco szerzej o hakach stropowych piszemy w innym artykule.
Wolno stojące ramy do podwieszania sprzętu


- rama jest kompletną konstrukcją i decydując się na jej zakup mamy pewność, że została ona wykonana zgodnie z projektem, z zachowaniem niezbędnych rygorów technicznych
- odpada nam organizowanie inżynierów budowlanych, monterów i kłopoty związane z instalacją haków stropowych
- estetyka, elegancja i "profesjonalny" wygląd
- dla użytkowników "instytucjonalnych" wygodne i bezpieczne rozwiązanie
- łatwy do oszacowania koszt zakupu i instalacji
- możliwość przeniesienia ramy, w przypadku zaistnienia takiej konieczności, do innego pomieszczenia/lokalu
- możliwość użytkowania praktycznie w każdym pomieszczeniu
- nie wymaga zgody właściciela lokalu na instalację takiej konstrukcji

- rama w zdecydowany sposób ogranicza pole pracy dla terapeuty i dziecka. Ćwiczenia odbywają się pomiędzy dwoma, pionowymi elementami konstrukcyjnymi. Dla części dzieci nie jest to sytuacja komfortowa
- pomimo zabezpieczenia konstrukcji ramy ochronnymi osłonami istnieje podwyższone ryzyko urazu
- stosunkowo wysoki koszt
- ograniczona ilość punktów podczepiania sprzętu
- "zagracanie" pomieszczenia
- potencjalne zagrożenia dla innych osób w pomieszczeniu
- ograniczona funkcjonalność
Podsumowując:
Jeśli chcemy uniknąć organizacyjnych kłopotów jakie niesie z sobą instalacja haków w stropie, lub ze względów technicznych nie możemy ich zainstalować i będziemy pamiętać o ograniczeniach funkcjonalnych, to rama do podwieszania sprzętu jest właściwym wyborem. W rękach sprawnego terapeuty będzie pełnowartościowym narzędziem pracy.
Konstrukcje samonośne

Chcąc pozyskać tego typu konstrukcję będziemy potrzebować pomocy doświadczonego konstruktora, który dokona niezbędnych obliczeń wytrzymałościowych. Z przygotowanym przez niego projektem należy udać się do zakładu ślusarskiego. Tego typu zakłady są w stanie wykonać nam taką konstrukcję. Pozostaje malowanie i montaż w lokalu. Musimy liczyć się ze znaczącymi kosztami.

- bardzo wysokie walory użytkowe
- dowolność w projektowaniu
- relatywnie wysokie bezpieczeństwo
- brak ograniczeń dla pola pracy z dzieckiem
- "profesjonalny" wygląd

- konieczność wykonania indywidualnego projektu
- wysoki koszt
- konieczność uzgodnień z właścicielem lokalu
- "przywiązanie" konstrukcji do konkretnego lokalu i praktycznie brak możliwości przeniesienia gdzie indziej
- spory wysiłek logistyczno-organizacyjny związany z projektowaniem, wykonaniem i instalacją
- jeśli będziemy decydować się na konstrukcje drewniane należy liczyć się z trudnościami w zakupie odpowiedniego, klejonego drewna konstrukcyjnego
Podsumowując:
Gdyby nie koszt, można by napisać, że tego typu rozwiązania są optymalne. Wysoka funkcjonalność jest zdecydowaną zaletą.
Belki rozpięte pomiędzy ścianami

Podobnie jak przy konstrukcjach samonośnych będziemy potrzebować pomocy specjalistów. Konstruktora, ślusarza lub stolarza oraz monterów.

- wysokie walory użytkowe
- dowolność w projektowaniu
- relatywnie wysokie bezpieczeństwo
- brak ograniczeń dla pola pracy z dzieckiem
- "profesjonalny" wygląd

- konieczność wykonania indywidualnego projektu
- konieczność uzgodnień z właścicielem lokalu
- "przywiązanie" konstrukcji do konkretnego lokalu i praktycznie brak możliwości przeniesienia gdzie indziej
- wysiłek logistyczno-organizacyjny związany z projektowaniem, wykonaniem i instalacją
- jeśli będziemy decydować się na konstrukcje drewniane należy liczyć się z trudnościami w zakupie odpowiedniego, klejonego drewna konstrukcyjnego
Podsumowując:
Rozwiązanie będące kompromisem pomiędzy możliwościami a ceną, funkcjonalność.
Lekkie konstrukcje adaptowane do podwieszania sprzętu terapeutycznego


- mobilność przy założeniu, że konstrukcja zachowa stabilność i będzie posiadała odpowiednią wytrzymałość

- nieprzewidywalna stabilność i wytrzymałość
- wykorzystanie niezgodne z przeznaczeniem
- przypadkowość wymiarów
- ryzyko zaistnienia wypadku
Podsumowując:
Uważamy, że mobilność takich rozwiązań w żaden sposób nie rekompensuje ryzyka związanego z ich zastosowaniem. Konieczność i pozorny brak innych rozwiązań nie uzasadniają zastosowania urządzeń mogących stanowić zagrożenie.
Na zakończenie
W powyższym artykule chcieliśmy uzmysłowić Państwu, że sposobów na podwieszenie sprzętu jest bardzo wiele i trudno znaleźć lokal, w którym zamontować podwieszenia się nie uda. Oczywiście pociąga to za sobą mniejsze lub większe koszty, mniejszy lub większy wysiłek organizacyjny. Często jednak warto przyjąć na siebie te dodatkowe obciążenia, aby mieć możliwość uruchomienia gabinetu w atrakcyjnym i funkcjonalnym lokalu. Decyzja oczywiście spoczywa w Państwa rękach.
Nie sposób wskazać jednego, najlepszego sposobu na podwieszanie sprzętu. W każdym przypadku jest to wybór indywidualny nacechowany troską o bezpieczeństwo i prawidłowy przebieg terapii. Warto również zwrócić uwagę, że artykuł nie opisuje konkretnych rozwiązań, nie wskazuje producentów, omawia jedynie ramowo wybrane, możliwe do zastosowania sposoby zawieszenia sprzętu. Za konkretne projekty i ich funkcjonalność odpowiadają już ich wykonawcy/projektanci i producenci. Wybierając konkretne rozwiązanie należy zwracać zawsze uwagę na kilka czynników. Wśród nich do najważniejszych należą:
Nie sposób wskazać jednego, najlepszego sposobu na podwieszanie sprzętu. W każdym przypadku jest to wybór indywidualny nacechowany troską o bezpieczeństwo i prawidłowy przebieg terapii. Warto również zwrócić uwagę, że artykuł nie opisuje konkretnych rozwiązań, nie wskazuje producentów, omawia jedynie ramowo wybrane, możliwe do zastosowania sposoby zawieszenia sprzętu. Za konkretne projekty i ich funkcjonalność odpowiadają już ich wykonawcy/projektanci i producenci. Wybierając konkretne rozwiązanie należy zwracać zawsze uwagę na kilka czynników. Wśród nich do najważniejszych należą:
- względy natury techniczno-budowlanej narzucane przez lokal
- bezpieczeństwo użytkowania - wykończenie, zabezpieczenie wystających elementów, w przypadku ram - maty i osłony zabezpieczające itp.
- przewidywaną intensywność użytkowania - stała terapia czy sporadyczne szkolenia itp.
- wiek podopiecznych i rodzaj/zakres deficytów jakimi będą oni obciążeni - innego rodzaju sprzętu i podwieszeń wymagamy dla terapii małych dzieci, a innego dla osób dorosłych, innego w przypadku różnego rodzaju niepełnosprawności. Inny sprzęt, inne zawiesia.
- planowany czas użytkowania lokalu - jeśli dana lokalizacja jest tymczasowa, to nie warto inwestować w rozbudowane, stałe konstrukcje
- inne rodzaje zajęć terapeutycznych prowadzonych w tej samej sali - dotyczy sal wielofunkcyjnych, w których prowadzone są różnego rodzaju terapie lub zajęcia
- możliwości finansowe
- gotowość do podjęcia wyzwań organizacyjnych
Pamiętać również należy o tym, że wszelkiego typu konstrukcje montowane w lokalu /najczęściej wynajmowanym/ wymagają poza uzgodnieniami i projektami czysto technicznymi również uzgodnień z właścicielem lokalu. Zaniechanie tego może w przyszłości zaowocować niepotrzebnymi kłopotami i narazić nas na zbędne koszty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz